Nova studija objavljena u časopisu Physical Review Research istražuje muziku Johana Sebastijana Baha kroz koncept mreže, gde svaki čvor predstavlja jednu notu, a svaka ivica tranziciju između nota. Tim istraživača sa Univerziteta Pensilvanije, predvođen Sumanom Kulkarni i Dani S. Bassettom, primenio je teoriju mreže na celokupno Bahovo delo kako bi kvantitativno analizirali njegovu strukturu.
Ova analiza otkriva jedinstvene osobine Bahove muzike i omogućava dublje razumevanje različitih muzičkih kompozicija. Merenjem varijacija u sekvencama nota (entropije) i stepena grupisanja, istraživači su uočili razlike između stilova kao što su korali i tokate. Na primer, Bahovi korali imaju mnogo nižu entropiju u poređenju sa tokatama, što odražava njihov različit stil i svrhu – jednostavnost i ponavljanje u koralima nasuprot složenim, hromatskim pasažima u tokatama.
Korišćenjem ovog okvira, buduća istraživanja mogu ispitivati odnos između različitih muzičkih struktura i moždane aktivnosti slušalaca, što može biti korisno za muzikoterapeute, kompozitore i muzičke producente. Kulkarni planira da primeni ovu metodologiju i na druge muzičke žanrove i tradicije, uključujući džez i ne-zapadnu muziku.
Rezultati ove studije ne samo da pružaju nove uvide u Bahovu muziku, već i otvaraju mogućnosti za dalja istraživanja u oblasti muzičke teorije i neuroznanosti.
