Dve milijarde ljudi širom sveta nemaju pristup bezbednoj pijaćoj vodi, što suštinski utiče na njihov svakodnevni život i predstavlja ozbiljne zdravstvene rizike. Dok šest milijardi ljudi uživa u trenutnom pristupu čistoj vodi kod kuće, za one koji je nemaju, implikacije su ozbiljne. Ovaj jaz znači da milioni troše sate svakodnevno u prikupljanju vode. Iako možda poseduju potencijalno bezbedne izvore kao što su bunari ili cevovodni sistemi, oni često nisu locirani kod kuće, zbog čega je pristup vremenski zahtevan i ponekad nepouzdan.
U zemljama sa niskim prihodima, mnogi se oslanjaju na neobezbeđene izvore vode kao što su potoci, reke ili bunari pored puta koji su skloni kontaminaciji. Porodice konzumiraju vodu koja može sadržati štetne hemikalije, bakterije ili viruse, čime se povećava rizik od bolesti koje se prenose vodom, kao što su kolera i dizenterija, što godišnje doprinosi sa 800.000 smrtnih slučajeva.
Prikupljanje vode je pretežno teret na ženama i deci, koji gube dragoceno vreme koje bi inače mogli da provedu u obrazovanju ili zaposlenju. Neke porodice posvećuju do 70 sati nedeljno samo za prikupljanje vode. Prelazak na bezbedan pristup vodi kod kuće oslobodio bi značajne vremenske resurse i poboljšao kvalitet života.
Napredak od 2017. godine, kada je bezbedna pijaća voda postala glavni pokazatelj u odnosu na ‘poboljšane izvore vode’, pokazuje da 95% svetske populacije sada koristi poboljšan izvor vode. Međutim, obezbeđivanje da ova voda ostane bez kontaminacije na mestu potrošnje je sve veći izazov.
Širenje infrastrukture za isporuku pijaće vode do domova, posebno u udaljenim ili ruralnim oblastima, ostaje ključno za postizanje univerzalne čiste vode do 2030. godine. Ova potreba naglašava ciljeve globalnog razvoja za smanjenje zdravstvenih rizika i podršku ekonomskoj stabilnosti porodica širom sveta.
Author: prekoadmin
ESA ulazi u partnerstvo sa Blue Origin za Saradnju na novoj orbitalnoj stanici “Orbital Reef”
Evropska svemirska agencija (ESA) je sklopila memorandum o razumevanju sa kompanijom Thales Alenia Space i Blue Origin, sa ciljem da olakša potencijalnu upotrebu “Orbital Reef”, komercijalne svemirske stanice. Ova saradnja, najavljena na Pariškom aeromitingu, predstavlja strateške napore ESA da osigura kontinuirano prisustvo ljudi u niskoj Zemljinoj orbiti nakon očekivanog povlačenja Međunarodne svemirske stanice (ISS) na kraju decenije.
Sporazum će istražiti izvodljivost slanja evropskih tereta i potencijalno astronauta na Orbital Reef. Takođe će ispitati moguće doprinose evropskog hardvera za stanicu, uključujući podsisteme i module, kao i upotrebu nadolazećih evropskih svemirskih letelica za transport tereta i posada.
ESA ima za cilj održavanje neprekidnog prisustva u niskoj Zemljinoj orbiti i aktivno istražuje komercijalne saradnje kako bi to postigla. Agencija je već potpisala slične sporazume sa drugim kompanijama, kao što je Vast, kako bi istražila korišćenje komercijalnih svemirskih stanica.
ESA testira ove partnerstva putem privatnih astronautskih misija na ISS, koje se fokusiraju na unapređenje naučnih istraživanja bez obaveza održavanja dužih misija. Posvećenost ESA negovanju saradnji sa komercijalnim destinacijama u niskoj Zemljinoj orbiti odražava strategiju za unapređenje evropskog učešća i stručnosti u razvijajućem komercijalnom svemirskom pejzažu.
Revolucionarna kamera opservatorije Vera Rubin
Opservatorij Vera Rubin u Čileu privlači pažnju postavljanjem najveće digitalne kamere na svetu, revolucionarnim projektom koji obećava mapiranje noćnog neba na način kakav dosad nije viđen. Kamera, veličine malog automobila, snima slike neba u rezoluciji od 3,2 milijarde piksela. Njeni senzori su raspoređeni u fokalnoj ravni širine preko dva metra i ohlađeni na minus 148 stepeni Farenhajta kako bi se osigurale jasne slike.
Ova kamera će omogućiti opservatoriji da proizvodi oko 20 terabajta podataka po noći, kapacitet koji nadmašuje većinu teleskopa. Opservatorija očekuje da katalogizuje astronomski broj nebeskih tela, mapirajući do 20 milijardi galaksija i 17 milijardi zvezda na južnom nebu. Inicijativa takođe uključuje specijalizovani softver za analizu slika, otkrivanje promena i upravljanje protokom podataka u centre u Kaliforniji, Francuskoj i Britaniji.
Pored tehničkih izazova kao što su električni kratki spojevi koji utiču na neke senzore i prekidi izazvani satelitima kao što je Starlink, opservatorija je spremna da značajno unapredi naše razumevanje svemira otkrivajući procenjenih 10 miliona promena na noćnom nebu svake noći. Prve javne slike opservatorije trebalo bi da budu objavljene 23. juna. Ovaj monumentalni projekat je prikladna počast Veri Rubin, američkoj astronomki po kojoj je opservatorija dobila ime i čiji je rad otvorio put za ovu novu eru u astronomskom posmatranju.
Istorijski Pogled na Polove Sunca
Solarni Orbiter Evropske svemirske agencije postigao je značajno dostignuće snimivši prve ikada slike polova Sunca. Ovo dostignuće je omogućeno jedinstveno nagnutom putanjom letelice oko Sunca, pružajući novu perspektivu koja nije dostupna sa Zemlje. Tradicionalno, posmatranja Sunca ograničena su na ekliptičnu ravan, gde orbitiraju Zemlja i druge planete, ograničavajući pogled na Sunčev ekvator.
Nedavna posmatranja Solarnog Orbitera, snimljena pod uglom od 17° ispod solarnog ekvatora, nude neviđene slike južnog pola Sunca. Ove slike, zabeležene pomoću nekoliko naučnih instrumenata na brodu, uključujući Polarimetrični i heliozvučni slikovni uređaj (PHI), Ekstremni ultravioletni slikovni uređaj (EUI) i Spektralno snimanje koronalne okoline (SPICE), pružaju dragocene podatke o Sunčevom magnetnom polju i solarnoj aktivnosti.
Jedno od prvih otkrića iz ovih posmatranja otkrilo je da je Sunčevo magnetno polje na južnom polu trenutno haotično, što ukazuje na reverziju polariteta tipičnu tokom solarnog maksimuma. Razumevanje ove magnetne tranzicije je ključno, jer Sunčevo magnetno polje utiče na solarne cikluse i svemirsku vremensku prognozu, što ima uticaj na modernu tehnologiju i u svemiru i na Zemlji.
SPICE instrument broda postigao je još jedan prvi uspeh koristeći Doplerova merenja za praćenje kretanja solarnog materijala. Ova inovacija će poboljšati razumevanje sunčevog vetra, ključnog elementa u nauci o solarnom vremenu i svemirskom vremenu.
Nastavak putovanja Solarnog Orbitera, koji će eventualno omogućiti još značajnije nagibne uglove i bolja posmatranja polova Sunca, očekuje se da će revolucionirati naše razumevanje Sunčevih magnetnih polja, sunčevog vetra i celokupne solarne aktivnosti. Ova saradnja Evropske svemirske agencije i NASA-e obećava da će transformisati naše znanje i prediktivne sposobnosti u vezi sa Sunčevim ponašanjem.
James Webb Teleskop Stvara Opsežnu Mapu Univerzuma
Naučnici su predstavili najveću mapu univerzuma ikada stvorenu, crpeći podatke iz Svemirskog teleskopa James Webb (JWST). Ova revolucionarna mapa uključuje gotovo 800.000 galaksija i proteže se preko 13 milijardi godina kosmičke istorije. Mapa se fokusira na deo neba poznat kao COSMOS polje, koristeći relativnu prazninu u smislu zvezda i gasnih oblaka kako bi omogućila neometan pogled na kosmos.
Misija JWST-a uključivala je 255 sati posmatranja COSMOS polja kako bi se uhvatile detaljne slike u različitim talasnim dužinama svetlosti. Ovaj napor dao je sveobuhvatan pogled na univerzum još od njegovog detinjstva, pre približno 13.5 milijardi godina. Sama mapa pokriva luk neba od 0,54 kvadratnih stepeni, efikasno pokrivajući oblast tri puta veću od meseca viđenog sa Zemlje.
Značaj posmatranja JWST-a je dubok, pružajući uvide koji su ranije bili nedostižni s drugim teleskopima poput Hubblea. Infracrvene sposobnosti teleskopa omogućavaju mu da detektuje bledu, rastegnutu svetlost iz najranijih dana univerzuma, čime izazova postojeće kosmološke modele. Posmatranja otkrivaju otprilike deset puta više galaksija nego što se očekivalo na ekstremnim udaljenostima i otkrivaju supermasivne crne rupe koje su ranije bile nevidljive.
Neobrađeni podaci iz JWST-ovih posmatranja COSMOS polja javno su objavljeni kako bi se omogućilo dalje istraživanje i prilike za amatere astronome. COSMOS saradnja posvetila je dve godine kako bi stvorila ovu mapu, učinivši je dostupnom široj javnosti putem interaktivnog pregledača. Ova inicijativa omogućava ljudima da zavire u srce univerzuma, šireći naše kolektivno razumevanje njegovog formiranja i evolucije.
Otkrivanje Sunčevih Magnetskih ‘Zavesa’
Solarni teleskop Daniel K. Inouye na Havajima snimio je najjasnije slike površine Sunca ikada, otkrivajući složene magnetske strukture nazvane strijacijama. Ove ultra-fine svetle i tamne pruge u sunčevoj fotosferi su rezultat varijacija magnetskog polja u finesrednjim razmerama. Detektovane su na neviđenoj rezoluciji od približno 20 kilometara i javljaju se duž zidova solarnih granula, kao rezultat magnetskih polja nalik zavesama. Ova polja menjaju gustinu i neprozirnost solarne plazme, utičući na osvetljenost vidljivu u ovim slikama. Razumevanje ovih strijacija je ključno za shvatanje solarnih fenomena kao što su baklje i koronarne masovne izbacivanja, koji mogu uticati na svemirske vremenske prilike na Zemlji. Istraživanje je nedavno objavljeno u časopisu The Astrophysical Journal Letters.
NASA oživljava potisnike Voyagera 1 nakon dve decenije
NASA je uspešno oživela rezervne potisnike svemirske letelice Voyager 1, koji nisu korišćeni od 2004. godine i smatrani su neispravnim zbog kvara. Lansiran 1977. godine, Voyager 1, zajedno sa svojim blizancem Voyager 2, nastavlja da istražuje međuzvezdani prostor nakon što je završio svoju primarnu misiju proučavanja spoljašnjih planeta. Oživljavanje ovih potisnika bilo je ključno za održavanje orijentacije letelice i njenu sposobnost da komunicira sa Zemljom, jer su primarni potisnici počeli da otkazuju zbog nagomilavanja ostataka.
Suočeni sa rokom zbog predstojećeg perioda isključenja za antenu sa Zemlje, inženjeri NASA-e osmislili su plan za prebacivanje na rezervne potisnike. Ovi potisnici su ključni za manevre rotacije koji osiguravaju da antena letelice ostane usmerena ka Zemlji, održavajući linije komunikacije otvorenim. Inženjeri su morali precizno da preusmere Voyager 1-ov praćenje zvezda kako bi izbegli opasan pritisak u potisnicima tokom ove delikatne operacije.
Nakon napetog čekanja od 23 sata na komunikacione signale za potvrdu uspeha, tim je proslavio kada je Voyager 1 savršeno odgovorio, obeležavajući uspešnu ponovnu aktivaciju potisnika. Ovaj napor ističe otpornost i domišljatost NASA-inih inženjera usred starosti svemirske letelice i njene velike udaljenosti—Voyager 1 je najudaljeniji objekt napravljen ljudskom rukom od Zemlje. Uspeh osigurava nastavak njene misije, koja jedinstveno doprinosi našem razumevanju međuplanetarnog prostora.
Otkriće najjače solarne aktivnosti u 12350. godinu pre nove ere
Međunarodni tim naučnika identifikovao je najintenzivniju oluju solarnih čestica ikada zabeleženu, datiranu na 12350. godinu pre nove ere, pred kraj poslednjeg ledenog doba. Koristeći novi hemijski-klimatski model poznat kao SOCOL:14C-Ex, istraživači sa Univerziteta Oulu u Finskoj potvrdili su da je ovaj događaj bio 18% jači od prethodnog nosioca rekorda iz 775. godine. Ovo otkriće značajno proširuje naše razumevanje vremenskih okvira i intenziteta drevnih solarnih aktivnosti.
Studija, objavljena u časopisu Earth and Planetary Science Letters, pokazala je da je događaj bio preko 500 puta intenzivniji od solarne oluje iz 2005. godine. Model, potvrđen putem podataka iz godova drveća, predstavlja proboj u analizi podataka o radiokarbonu iz uslova glacijalne klime. Ovaj događaj je jedina poznata ekstremna oluja solarnih čestica izvan epohe Holocena, koja je imala uticaj pre 14,300 godina.
Nazvani po istraživaču koji ih je prvi otkrio, ovi ekstremni skokovi u radiokarbonu, poznati kao Mijake događaji, sačuvani su u godovima drveća i služe kao kosmički vremenski pečati. Nalazi omogućavaju precizno datiranje, što značajno pomaže arheološkim hronologijama. Novi model ne samo da unapređuje metodologije radiokarbonskog datiranja, već i ističe potencijalne buduće rizike koje ozbiljne solarne oluje predstavljaju za moderne tehnološke infrastrukture.
Džejms Veb telskop otkriva nove uvide o Jupiterovim aurorama
NASA-in Svemirski teleskop Džejms Veb otkrio je zadivljujuće nove detalje o Jupiterovim aurorama, pokazujući njihov intenzitet u poređenju sa Zemljom. Ova otkrića ilustruju da su aurore na Jupiteru stotine puta svetlije od severne i južne svetlosti viđene na Zemlji. Aurore na gasovitom džinu pokreću visokenergetske čestice koje ulaze u njegovu atmosferu blizu magnetnih polova, sudarajući se sa molekulima gasa, slično kao i na našoj planeti. Međutim, magnetno polje Jupitera igra dodatnu ulogu u stvaranju njegovih aurora, hvatajući čestice iz solarnog vetra i njegovog vulkanskog meseca Io. Vebova napredna osetljivost omogućila je posmatranje ovih brzo promenljivih auroralnih karakteristika, ističući promenljivu prirodu emisije trihidrogenskog kationa (H3+).
Novi podaci, zabeleženi pomoću Vebove Kamere bliske infracrvene oblasti (NIRCam) 25. decembra 2023. godine, otkrili su neočekivanu aktivnost u Jupiterovoj atmosferi, postavljajući pitanja o njegovom magnetnom polju i interakcijama čestica. Zanimljivo je da su neke auroralne karakteristike nedostajale pandan u Hablovim ultraljubičastim posmatranjima, sugerišući kombinaciju velikih količina veoma niskoenergetskih čestica koje pogađaju atmosferu, scenario koji se ranije smatrao neverovatnim. Ova razlika je zbunila naučnike, podstičući dalja istraživanja kako bi se bolje razumele ove svetle emisije.
Posmatranja teleskopa, zajedno sa podacima iz NASA-inog Svemirskog teleskopa Habl, nastavljaju da izazivaju postojeće percepcije Jupiterove atmosferske i svemirske okoline. Nalazi su objavljeni u časopisu Nature Communications, sa planovima za dodatna Vebova posmatranja kako bi se dalje istražili uzroci iza enigmatičnih Jupiterovih aurora. Veb, kao vodeća naučna opservatorija u svemiru, nastavlja da istražuje misterije našeg solarnog sistema i šire, uz međunarodnu saradnju sa NASA-om, ESA-om i CSA-om.
Proboj u istraživanju fuzije od strane tima predvođenog Univerzitetom Teksasa
Univerzitet Teksas u Ostinu, zajedno sa Nacionalnom laboratorijom Los Alamos i grupom Type One Energy, postigao je značajan proboj u unapređenju energije fuzije. Tim je rešio dugogodišnji problem vezan za zadržavanje visokoenergijskih čestica unutar reaktora za fuziju, što je ključna prepreka u potrazi za efikasnom energijom fuzije. Energija fuzije obećava da će doneti obilnu, jeftinu i čistu energiju.
Revolucionarna metoda razvijena omogućava dizajn nepropusnih sistema magnetne zadrške, nazvanih “magnetne boce”, do 10 puta brže nego prethodne metode, uz zadržavanje tačnosti. Ova inovacija se posebno odnosi na stelaratore, vrstu reaktora za fuziju predloženih 1950-ih. Novi pristup koristi teoriju simetrije za predviđanje kretanja čestica i identifikovanje potencijalnih tačaka curenja efikasnije nego tradicionalne metode zasnovane na Njutnovim zakonima ili teoriji perturbacije.
Džoš Berbi, docent fizike na UT Ostinu i prvi autor rada, hvali inovaciju kao promenu paradigme u dizajnu reaktora, rešavajući problem koji je postojao skoro 70 godina. Istraživanje bi moglo imati implikacije i za dizajne tokamaka, drugu vrstu fuzionog reaktora koji se suočava sa sličnim izazovima sa nekontrolisanim elektronima.
Ovaj razvoj ne samo da ubrzava proces dizajna reaktora, već takođe pruža nadu da će stelaratori postati održiva opcija za proizvodnju energije. Rad je podržao Američki Ministarstvo energetike.
