Nedavna studija izaziva tradicionalne evolucione modele sugerišući da se evolucione promene često dešavaju u iznenadnim, dramatičnim izlivima, umesto kroz sporo, postepeno preoblikovanje. Ovaj koncept, ukorenjen u teoriji prekinute ravnoteže predstavljenoj 1972. godine, prikazuje evoluciju kao niz brzih promena koje slede nakon razdvajanja linija, umesto spore progresije postepenih promena. Istraživači su identifikovali ove “evolucione skokove” kao ključne elemente, koji se predvidljivo javljaju na tačkama grananja unutar evolutivnih stabala. Ovaj model ukazuje da značajni evolucioni razvoji, kao što su oni primećeni kod cefalopoda i proteina, pokreću ove nagle promene. Važno je napomenuti da je ovaj pristup proširen na kulturne aspekte, kao što je evolucija jezika, pokazujući široku primenljivost prekinutih ravnoteža kako u biološkoj tako i u kulturnoj evoluciji. Studija naglašava potrebu za daljim testiranjem na velikim skupovima podataka, ali sugeriše da su događaji brzih evolucija češći i fundamentalniji nego što se ranije mislilo.
